Haklar ve özgürlükler insan düşünmeye başlayalı beri tartışılagelmiş kavramlardır. Öyle ki, her insanın, her kuruluşun kendisi ve "diğerleri" için tanımladığı haklar ve özgürlükler daima birbirinden farklılık göstermiştir. Bizler burada silah ve ilintili konular üzerinde yazdığımıza, okuduğumuza göre, dilerseniz, bugün Dünya da "genel kabul gören" anlayışa biraz yakından bakalım. .
Silah da diğer herşey gibi satın alınan bir maldır. Birileri üretir, ihtiyacı olduğunu düşünen birileri, veya yalnızca "canı almak isteyen" birileri alır.
Biliyoruz ki "bazı özel ürünler hariç", bedelini ödediği sürece herkesin, hemen hemen herşeyi satın almak, kullanmak hakkı vardır. Öte yandan kimi özel ürünleri satın alırken, o ürünün nasıl ve ne şartlarda kullanılacağına dair bir kurs bitirip, sertifika almak gerektiğini görüyoruz. Pekiyi bu durumlar haricinde günümüzde toplumları yöneten organlar (yer yer kanunlarında farklılık göstermekle birlikte), bireyin neleri satın almasında "sakınca" görmekte, nelerin bireysel olarak satın alınmasına" hiçbir şekilde" izin vermemektedir?
-Herhangi bir sektörde endüstriyel malzeme olarak kullanılmayan patlayıcı materyaller.
-Patlayıcı silahlar. (Lav silahları, tanklar, toplar, el bombaları vs...)
-Otomatik tüfek ve tabancalar (Tetiği bir kere çekildiğinde, birden fazla mermi atan ateşli silahlar)
-Biyolojik silahlar.
Tüm bunların bireysel olarak satın alınmasında sakınca görülmesinin mantığı ortadadır.
Öncelikli ve en önemli sakınca, tüm bunların, bir kere kullanıldığında "çok fazla yaşamı bir anda yokedebilecek" malzemeler olmasıdır.
İkinci olarak, sivil bir insanın gündelik yaşamında kendisini savunmak için tanka, topa, hatta çoğu kez otomatik silaha bile ihtiyacı olmayacağı bir gerçektir. Bizler, bilinçli silahseverler olarak bunların farkındayız.
Ancak "yarı otomatik" (tetiği bir kez çekildiğinde bir tek mermi atan) tabancaları, tüfekleri yasaklamanın, yukarıda açıkladığımız gibi bir sakıncası olmadığı da açıktır. Bu silahların "bir kez kullanıldığında bir çok yaşama zarar vermesi/yok etmesi" mümkün değildir.
Bilinçli bir silah kullanıcısının elindeki bir silah, ancak ve ancak kendi yaşamı tehlikede olduğunda bir canlıya karşı kullanılır ve yaşamı üzerindeki tehlike bertaraf edildikten sonra kullanımı sonlandırılır. Yani tehlike geçtikten sonra, "tetik çekilmeye devam edilmez"
Öyleyse, neden bireyin bu silahları satın almak, yasalar çerçevesinde kullanmak özgürlüğü kısıtlanmaktadır?
"Bireysel savunma hakkını" diğer bir yazıda tartışmış olduğumuzdan dolayı burada değinmeyeceğim. Ne var ki, açıkça görüldüğü üzere bu konudaki kısıtlamalar yalnızca bireysel savunma hakkını değil, genel anlamda "özgürlük" hakkımızı da kısıtlamaktadır.
Silahın (yasal) satın alınmasının altındaki neden ne olursa olsun, ki bu neden kendini bir silahsever olarak tanımlamaktan tutun, tarih merakına, (örneğin kişisel olarak benimki tamamen tarih/savaş tarihi okumak sevgimle başlamıştır) tehdit edilmiş olup ihtiyaç hissetmekten, avcılık merakına kadar çok geniş bir yelpazeyi içerebilir; bizlerin, "bilinçli silahseverlerin" bahse konu silahları kullanmasında/taşımasında toplum güvenliği açısından bir tehdit olmadığı açıktır.
Hal böyleyken, bir mal satın almak özgürlüğümüz de "hiç yere" kısıtlanmaktadır.
Bir an evvel, konuda bilgisiz ve bilinçsiz insanlarımızın da, bahse konu silahların ancak ve ancak eğitimsiz insanın elinde bir tehlike olduğunu, sorunun çözümünün ülkede hatırı sayılır miktardaki "insanımızın özgürlüğünü kısıtlamak değil, silah sahibi olmak isteyen insana gerekli eğitimin verilmesi" olduğunu anlamaları dileğiyle yazımı noktalıyorum.
Zira sizler, eğitim ve özgürlük arasındaki ilişkiyi doğru tespit edemeyenler yüzünden, biliyoruz ki saat aşırı trafik kazalarında yokolan yaşamlar silsilesi, üstelik de ateşli silahlarla zarar gören insanımızından kat kat fazla bir oranda, devam ediyor.
Ne var ki, insanların araba satın almasını "yasaklatmaya çalışmanın" beyhude bir çaba olduğunu biliyorsunuz....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder